Tijdens onze verblijf daar kwamen we in contact met een aantal mensen uit Oekraïne. Zij waren daar ook voor de viering van 25 Tabita. Ze kwamen wat te laat omdat ze bij de grens waren tegengehouden: hun bus geen geldige APK meer….(dat hele keuringssysteem werkt niet meer tijdens de oorlog, dus logisch dat de apk was verlopen). De jongeman Vasil (die een speciaal pasje heeft, zodat hij niet wordt opgepakt en naar het front wordt gestuurd) vertelde ons dat hij de verantwoordelijkheid had voor een groot tehuis waar moeders met kinderen die alles hebben verloren door de bombardementen worden opgevangen. Zijn grootste probleem is om aan voedsel te komen. Door de oorlog zijn de prijzen erg hoog geworden en is er schaarste. We konden hem ter plaatse 500 euro geven (geld overmaken is niet mogelijk). Inmiddels heeft hij ons al bericht gedaan waar het geld aan is besteed en hoe dankbaar ze daarvoor zijn. Wanneer de mogelijkheid zich voordoet willen we kijken of we daar misschien nog een keer weer wat ondersteuning kunnen bieden.